Συν σκεπτόμενοι Έλληνες, χάσαμε! Η κοινωνία, η κοινωνία μας εάλω. Το αυγό του φιδιού έσκασε, έσκασε και το φίδι πετάχτηκε μπροστά μας. Δεν το προλάβαμε. Το αφήσαμε να πάρει το δρόμο του. Δε το σκοτώσαμε όταν μπορούσαμε. Δε θέλαμε, δεν ήταν ατομικό μας πρόβλημα. Ήταν τ’ αλλουνού. Δεν ακούσαμε τα ουρλιαχτά των θυμάτων. Κρυφτήκαμε πίσω από φτηνιάρικες μάσκες. Δεν ακούσαμε τα τραίνα να συγκρούονται και ψυχές να πετάγονται στον ουρανό. Δεν είδαμε τα δάση να καίγονται, τα ζώα να ψήνονται στη φωτιά, τα σπαρτά να
