Ο Γιάννης Κατσώνης απαντά σε ερωτήσεις του Galatsisports!
Έχουμε μπροστά μας έναν παράγοντα του Αθλητισμού του Γαλατσίου, ίσως από τους ελάχιστους ανθρώπους με τόση μεγάλη προσφορά στο Γυναικείο Μπάσκετ στην Ελλάδα, σίγουρα όμως με τη μεγαλύτερη μακράν στο Γαλατσιώτικο Αθλητισμό, μέσα από την ΕΝΩΣΗ ΓΑΛΑΤΣΙΟΥ.
Κυρίες και κύριοι, ο Γιάννης Κατσώνης (του Θανάση) απαντά στις ερωτήσεις του Galatsisports.
1. Μετά από την απόσυρσή σας από το προσκήνιο στα αθλητικά πράγματα του Γαλατσίου, πως αποτιμάται τη συνολική σας προσφορά? Κάντε μας μια συνολική αναδρομή της πορείας σας.
Ο προσδιορισμός του παράγοντα, σε ότι με αφορά είναι αποκρουστική. Κουβαλάει πολύ αρνητικό φορτίο. Θα προτιμούσα αυτόν του εργάτη που διακόνησε με αυταπάρνηση και προσωπικό και οικογενειακό κόστος μέρος του αθλητικού γίγνεσθαι στο Γαλάτσι.
Και επειδή σαν χαρακτήρας ασχολούμαι μόνο με ότι μου αρέσει, όλη αυτή η 38χρονη ενασχόληση με όλα τα πάνω και τα κάτω, με λίγες χαρές και πολλές απογοητεύσεις, λειτούργησε και ψυχοθεραπευτικά.
Η δική μου προσφορά αλλά και πολλών άλλων σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, αρχικά προέκυψε από την ανάγκη αθλητικής ύπαρξης και αγωνιστικής εκπροσώπησης σε ένα Δήμο εντελώς παρατημένο από αθλητικές εγκαταστάσεις. Το πρώτο κλειστό αθλοπαιδιών πριν ακόμα και από τις ανοιχτές παιδικές χαρές λειτούργησε το 1985 στο κλειστό του Άλσους. Και δυστυχώς αυτή η αρνητική αντιμετώπιση από πλευράς Δήμου είναι διαχρονική. Στις μέρες του τωρινού Δημάρχου στο Γαλάτσι του Ολυμπιακού κέντρου και των πολλών αθλητικών χώρων δεν υπάρχει ανοίκιαστη κλειστή αίθουσα για να μην αναγκαστεί το ανδρικό βόλεϊ της Ένωσης Γαλατσίου να παίζει στο μακρινό Ζεφύρι του Δήμου Φυλής.
2. Ποιες είναι οι στιγμές εκείνες που άφησαν βαθιά το στίγμα τους όλα αυτά τα χρόνια?
Tο 1977 όταν νέο τότε μέλος του Δ,Σ, της Ένωσης συμμετείχα στην επιχείρηση κατάληψης του Άλσους Βεΐκου απέναντι στις αστυνομικές δυνάμεις. To 2015 όταν ήμουν στην πρώτη σειρά όταν και κόπηκε με ψαλίδα η αλυσίδα και άνοιξε το ΠΑΛΑΙ. Και μάλιστα δίπλα μου ήταν ο νεοεκλεγμένος Δήμαρχος Μαρκόπουλος, που με δική του πλέον ευθύνη το αθλητικό Γαλάτσι είναι εκτός του ΠΑΛΑΙ. Αυτό το γεγονός είναι μια τεράστια απογοήτευση που έχει ονοματεπώνυμο.
Αρνητικό στίγμα βέβαια είναι ότι σταδιακά και από το 2002 με πρόσχημα των Ολυμπιακών Αγώνων των δις και της αρπαχτής του 2004, η Πολιτεία αποφάσισε να αρχίσει τις περικοπές μέχρι εξαφάνισης των συνταγματικά προβλεπόμενων οικονομικών ενισχύσεων με συνέπεια τα σωματεία να υποχρεωθούν να μετακυλήσουν τα απαιτούμενα έξοδα λειτουργίας στους γονείς των αθλούμενων παιδιών.
3. Ποιες είναι οι μεγαλύτερες επιτυχίες της ομάδας σας στη διάρκεια των χρόνων?
α) Η κατάκτηση του Κυπέλλου Αθηνών το 1984 όταν σε απευθείας μετάδοση από την ΕΡΤ 2 στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας η ομάδα ποδοσφαίρου νίκησε στον τελικό με 3-1 αυτή του Μαρκόπουλου.
β) Η άνοδος το 1986 του ανδρικού βόλεϊ στην Γ΄Εθνική κατηγορία και η παραμονή του εκεί για τα 10 επόμενα χρόνια.
γ) Η άνοδος το 1992 του γυναικείου μπάσκετ στη Β΄Εθνική – σημερινή Α2– στην οποία παρέμεινε μέχρι και το 2001, Η κατάκτηση τριών πρωταθλημάτων κορασίδων ( 1991-2013-2014 και τριών πρωταθλημάτων νεανίδων ( 1994-2012-2013).
4. Και ποιες οι μεγαλύτερες απογοητεύσεις?
Η απογοήτευση αφορά την φθίνουσα πορεία του σωματειακού αθλητισμού στο Γαλάτσι με ευθύνη των διοικήσεων σε συνδυασμό με την διαχρονικά εχθρική συμπεριφορά όλων των Δημοτικών Διοικήσεων με προεξάρχουσα αυτή του Μαρκόπουλου..
5. Ποιος ή ποιοι συνεργάτες σας έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη διαδρομή αυτή?
Βασικοί συνεργάτες στο διοικητικό μέρος ήταν αρκετοί με προεξάρχοντα τον αείμνηστο Γιώργο Τολιάτη, Πρόεδρο, πριν την δικτατορία που διέλυσε την Ένωση αλλά και μετά όταν ο σύλλογος ξανά αναστήθηκε και απλώθηκε και σε άλλα πλην ποδοσφαίρου αθλήματα.
Στο αθλητικό μέρος στις επιτυχίες συνέβαλε καθοριστικά η συνεργασία με τον προπονητή Μπάσκετ Άκη Χρυσικάκη που στην 20ετή συνύπαρξη μας (δύο περίοδοι από 10 περίπου χρόνια ή κάθε μια) ένα τμήμα, το γυναικείο μπάσκετ, που από την ανυποληψία, κατάφερε να αποτελέσει για χρόνια στο χώρο παράδειγμα προς μίμηση και να φέρει στο Γαλάτσι τεράστιες για τις αντικειμενικές δυνατότητες επιτυχίες και να τροφοδοτήσει όλες τις Εθνικές ομάδες με ποιοτικές αθλήτριες..
6. Τι θα αλλάζατε αν γυρνούσε πίσω ο χρόνος?
Τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει σήμερα. Το συναισθηματικό δέσιμο με την ομάδα και τον χώρο που λειτουργεί έχει πλέον ατονήσει. Ένα είδος σχετικής εμπορευματοποίησης έχει εισχωρήσει σε κάποιο βαθμό σε όλη την κλίμακα. Παράλληλα οι “νεοταξίτες” που θεσμοθετούν σχετικά έχουν “δολοφονήσει” το συναίσθημα και έχουν εξοστρακίσει την κοινωνική αποστολή του σωματειακού αθλητισμού. Ο αθλητισμός, ακόμα και στο πρώτο επίπεδο του σωματείου της γειτονιάς, έχει παραδοθεί στα χέρια των ενδιάμεσων παρασίτων – ατζέντηδων. Σημεία χαλεπών και δυστοπικών μελλούμενων σε όλα, άρα και στον αθλητισμό.
7. Και τώρα, έχετε αποσυρθεί πλήρως ή με κάποιο τρόπο συμμετέχετε έστω και συμβουλευτικά?
Το στίγμα μου αφορά απόψεις και προτάσεις σε ώτα μη ακουόντων << Όσο για μένα, έμεινα πάντα πλανόδιος πωλητής αλλοτινών πραγμάτων, Αλλά… αλλά ποιος σήμερα ν’ αγοράσει ομπρέλες από αρχαίους κατακλυσμούς>> λέει ο ποιητής Τάσος Λειβαδίτης Αλλα τα βραδια – Β.Παπακωνσταντινου & Γ.Μιχαλακοπουλος (Αφηγηση) Στην υγειά μας 12-11-16
8. Τι θα συμβουλεύατε τα σημερινά παιδιά σχετικά?
Η ενασχόληση με τον αθλητισμό είναι ζωτική αναγκαιότητα. Τα οφέλη πολλά. Στη διαμόρφωση χαρακτήρα, στη ευεργετική συμβολή που εμπεδώνει την κοινωνικοποίηση την άμιλλα την προσπάθεια και την συνεργασία.
Τον προσανατολισμό που θωρακίζει απέναντι στις αρνητικές συνήθειες. Τέλος η αθλητική κουλτούρα είναι παρακαταθήκη υγείας στα χρόνια μετά τη νεότητα.
Ευχαριστούμε πολύ για τις απαντήσεις σας. Νάστε πάντα καλά!.
