Της Μαρίας Βεντούρη Ζούμε σε μια εποχή της αδιαφορίας για τα κοινά, της απαξίωσης της πολιτικής, της ρευστοποίησης των πάντων, της ισοπέδωσης, της διάλυσης, και αποδυνάμωσης αξιών ιδεών και σκέψεων που σε ανεβάζουν σαν άνθρωπο. Κατηγορούμε τη νεολαία ότι δεν θέλει ούτε να ασχοληθεί, αλλά ούτε και να συζητήσει για πολιτικά πιστεύοντας ότι είναι ένα κεφάλαιο της ζωής που δεν την αγγίζει. Ξεχνάμε όμως ότι αυτή η νεολαία είναι δικά μας παιδιά, είναι τα δημιουργήματά μας. Είναι τα παιδιά που μεγάλωσαν από εμάς
